De wekker gaat om 06.45 uur. Voordeel van het najaar is dat je net wat langer in je bed kan blijven liggen. Terwijl ik mijn brood en thee klaar maak, draaien de katten constant om mijn benen totdat ik bijna over ze struikel. Eerst maar eten geven, want dit wordt niks. Snel stop ik alles in de tas, maar ook nu blijven de katten om aandacht vragen dus toch maar even kroelen. En eerlijk is eerlijk… Als die haarballen zich overgeven en zich voor je voeten neerstorten kun je ook niet anders toch? Maar goed, ik ga weer wel later weg dan gepland. De kans op zonneharpen is misschien wel verkeken…
Al een paar dagen is het mistig in de ochtend, maar vandaag geven ze ook nog een waterig zonnetje op. Een mooiere combinatie kun je eigenlijk niet krijgen en zeker niet in het bos. De avond er voor bedacht ik dan ook om lekker richting het bos te gaan in Oostvoorne. Een klein landgoed met een hele mooie bomenlaan en bijzondere ‘kronkelbomen’, een plasje water waar de ijsvogel zich regelmatig laat zien, eekhoorntjes die er rond scharrelen en reeën die je niet bepaald schuw kan noemen. Zeker met mist zou dit dus een waanzinnig mooie locatie moeten zijn.
Onderweg in de auto kom ik er al snel achter dat het wel heel erg mistig is en er voorlopig geen zonnetje doorheen komt. Ook bij aankomst in het bos merk ik dat het veel mistiger is dan ik had verwacht. Stiekem baal ik een beetje en loop ik in eerste instantie een beetje doelloos rond. Er zit te veel vocht in de lucht om de eekhoorntjes en reeën fatsoenlijk te fotograferen of om ze überhaupt te spotten. De landschappen die ik voor ogen had met mist en zonneharpen blijven ook uit. Wat nu?
Nadat ik een andere lens op de camera heb gezet, loop ik nog een rondje en experimenteer ik wat met landschappen vol dichte mist. Je moet toch iets… Nu zijn landschappen niet echt mijn sterkste punt, aangezien ik het veel te weinig doe dus ik vind het nog een hele ‘struggle’. Daarnaast ben ik uiteraard weer te lui geweest om mijn statief mee te nemen wat juist rust kan geven om te zoeken naar een mooie compositie.
Na een tijdje krijg ik toch de smaak te pakken en kom ik bij de ‘kronkelbomen’ uit. De kronkelbomen in de mist geven een behoorlijk duistere, sprookjesachtige sfeer. Nu staan er zoveel kronkelbomen dat ik eerst even niet het overzicht heb om rust in de foto’s te brengen, maar dan opeens zie ik een omgevallen boom. De boom wordt lichtelijk opgelicht door het zonnetje wat toch door de mist heen probeert te prikken en de rest er om heen is relatief donker. Aan de rechterkant van het beeld steken nog wat gekleurde herfstblaadjes af tegen de donkere achtergrond. Wat een heerlijke scene is dit! Zo is het toch niet heel erg dat die zon er niet doorheen komt.
Door de magische sfeer bij de kronkelbomen vergeet ik bijna de tijd en moet ik nog opschieten om op tijd bij de volgende afspraak te zijn. Waar ik in eerste instantie een beetje baalde dat het ’te mistig’ was, ben ik nu blij dat het zonnetje niet door kwam. Zo heb ik weer eens een ander beeld dan de ‘lieflijke-zonneharpen-beelden’. Mocht een ’te mistige ochtend’ nog eens voorkomen, neem ik dus zeker wel mijn statief mee en ga ik nog meer genieten van de duistere sfeer die dan in het bos hangt!
