Fototrip naar Drenthe

Op een driedaagse fototrip naar Drenthe met verschillende mensen die ik geen van alle ken. Normaal al best een drempel voor mezelf, maar nu helemaal. Drie dagen na de crematie van Barry vond deze fototrip namelijk al plaats. Ik heb dan ook lang getwijfeld of ik zou gaan en op de maandagochtend zelf pas besloten dat ik het toch ging proberen. Snel alle spullen gepakt en dus op naar Drenthe voor de fotodriedaagse van Nature Talks – Lente in Drenthe.

Na een wat langere reis dan gepland, werd ik warm verwelkomd en kreeg ik mijn kamer toegewezen. Nadat iedereen geïnstalleerd was, was het tijd voor een voorstelrondje en bleek dat de groep niet zo heel groot was. Een klein maar fijn groepje met allemaal hetzelfde doel: mooie foto’s maken en nog meer leren hoe je dit voor elkaar kunt krijgen.

Het mocht dan nog wel lente zijn; de temperaturen deden toch echt denken aan hoog zomer. Met bijna alle dagen temperaturen van 30+ was het behoorlijk warm, maar daar werd goed rekening mee gehouden. De meeste workshops waren ’s ochtends vroeg, ’s avonds rond schemering en was er dinsdagmiddag een fotobespreking binnen waar het ook prima uit te houden was.

Wat betreft workshops was er meer dan genoeg keuze en kon ik van alles wel wat mee pakken. Zo ging ik maandagavond op pad voor landschapsfotografie bij ondergaande zon. De lucht was in eerste instantie behoorlijk saai, maar geduld werd beloond; er kwamen toch nog wat wolkjes en mooie kleuren in de lucht!

Naast landschappen wilde ik me ook verder verdiepen in macrofotografie. Het was in de ochtend flink zoeken, maar uiteindelijk vonden we een prachtige libelle die nog even moest opwarmen waardoor we hem mooi op de foto konden zetten.

Drie dagen vol fotografiemogelijkheden dus, maar voor mij nog belangrijker: genieten en even mijn gedachten verzetten en dat is gelukt! Mede dankzij de gezellige groep, maar ook zeker alle begeleiding vanuit Nature Talks. Deskundige begeleiding met een dosis humor, waardoor ik heel veel gelachen heb.

Je had erbij moeten zijn om de hilarische verhalen over heikikkers te horen, de mooie verhalen over alle reizen die iedereen al had gemaakt en iemand een vennetje in zien duikelen (gelukkig was het niet koud).

Was het in het begin even lastig? Ja, absoluut. Echter was ook dit weer een bevestiging om dingen ‘gewoon’ weer op te pakken en te gaan doen met Barry (en zijn lijflied) in m’n achterhoofd.

Laat de zon in je hart 💖