Vorig jaar (2021) tijdens de vriesperiode dat er geschaatst kon worden, kwam ik bij een klein slootje een ijsvogel tegen. Er was nog precies een klein wak waar de ijsvogel kon vissen, maar ik had zo’n vermoeden dat dit vogeltje zo’n strenge winter niet zou overleven. Tot ongeveer 6 weken geleden! Terwijl ik een rondje reed in de polder en langs ditzelfde slootje kwam, zag ik opeens een blauwe flits voorbij vliegen!
Even twijfelde ik of ik het wel goed had gezien. Terwijl ik de auto stilzet en mijn verrekijker erbij pak, zie ik weer een blauwe flits en zie de ijsvogel op één van de paaltjes landen. Dus toch!
De weken er na ga ik regelmatig terug om te kijken of de ijsvogel vaker terugkomt en ja wel, meerdere keren zie ik de ijsvogel. Genoeg aanmoediging om er met de camera te gaan zitten en een poging te doen om dit mooie vogeltje op de gevoelige plaat te zetten.
Nu zijn ijsvogels best schuwe vogels dus zonder camouflage zitten, is eigenlijk geen optie. Het camouflagenet moet er dus maar aan te pas komen. Ik zet de auto in de kant, zet de camera op mijn statief en gooi het net over de camera en natuurlijk mezelf heen. De ijsvogel schiet een paar keer voorbij, maar gaat net niet op de goede plek zitten. Geduld is een schone zaak zullen we dan maar zeggen.
Na ongeveer een uurtje zie ik in de verte een ouder echtpaar aan komen lopen. Terwijl ze steeds dichterbij komen, hoor ik de mevrouw tegen haar man zeggen: ‘Goh, wat is dat nou? Wat is dat voor geks?’
Naarmate ze dichterbij komen, zien ze dat er iemand onder het camouflagenet zit en ik doe net of dat ik gek ben. Helaas, dat werkt niet. De mevrouw roept hard: ‘Bent u foto’s aan het maken? Het lijkt wel een geweer, ziet er maar gevaarlijk uit’. Ik geef aan dat ik inderdaad foto’s aan het maken ben en ze gelooft niet dat er hier ijsvogels zitten… Het ligt op het puntje van mijn tong om te zeggen: ‘Nee mevrouw… Als u zo hard schreeuwt, vliegen ze ook allemaal weg’, maar ik hou me netjes in.
Het echtpaar loopt verder en ik geef het voor vandaag op. De (ijs)vogel is gevlogen en ik begin het langzaam koud te krijgen. Neemt niet weg dat ik er binnenkort gewoon weer met mijn ‘enge’ bazooka onder mijn camouflagenetje ga zitten!
Wordt vervolgd…
